Time flies when you're having fun

Zoooo, dit is waarschijnlijke het allerlaatste verslag wat gaat komen vanuit Sint Maarten... Ah Jammer, goede nieuws. Ik ben dan wél weer terug in Nederland. Voor de live verhalen. Oké voor de laatste keer dan:

Donderdag 29 juni
Uit eten bij Cheri’s café. Deze toeristische tent vol blingbling en alles roze staat gegarandeerd voor een avondje lachen, gieren, brullen. Wat een toptent! Met het hele team van de Sr. Regina én natuurlijk Ria, de pricipal, hebben we onze buikjes rond gegeten. Er was keuzemenu met voorafje, hoofdgerecht en nagerecht. Een beetje een magere ceaser salad vooraf, die bestond uit een paar blaadjes sla, met vier croutons en een sausje, een heerlijk kippetje als hoofdgerecht en een mierzoete aardbeien cake en mijn menu was compleet. Ondertussen werden we kostelijk vermaakt door mannen op hakken, veel glitterpakken een heuse shakira etc. Toen was het de beurt aan onze Ria. Dit was helemaal niet van tevoren afgesproken hoor.. Ria heeft eens flink alles losgeschud, met een paar nepbillen. Hierna was de gymleraar nog even aan de beurt om een modeshow te houden. Allemaal een tikkeltje op het randje, hopelijk verstonden de kinderen niet alles wat er gezegd werd. Gezellig avondje gehad, maar afscheid nemen van het team zat er nog even niet in. Nee, dat doen we morgen wel hoor!

Vrijdag 28 juni
Nu was het toch echt tijd om afscheid te gaan nemen van het superteam van de Sr. Regina. Uitstellen was niet meer mogelijk. Iedereen was druk bezig met het opruimen van de klassen en alle rommelhokken. Verder werden klassen allemaal in de orkaanstand gezet. Jaja, de orkaanstand. Dat is gewoon alles in het midden van de klas zetten en hopen dat het daar netjes blijft staan als er een orkaan komt. Ja, orkanen dat staat dus niet in de reisgidsen, maar is wel jaarlijkse business hier. Of we wilden helpen met opruimen? Nou bedankt we komen alleen maar even afscheid nemen. Na de nodige knuffels en bedankjes en de uitnodiging: ‘Jullie zijn meer dan welkom op weer terug te komen’ (Ja, zeg nooit nooit) was het tijd voor ontspanning. Samen met Auke naar het onbewoonde eiland Pinel geweest om nog even een kleurtje op te doen. Wat een gaaf eiland, met een bootje word je hierheen gebracht. Hier staan palmbomen en zijn er nog twee van de drie eettentjes open. Het is zo, als ze eigenaar dood gaat of besluit te stoppen dan sluit de tent. Dus over enkele jaren gaat dit een natuurreservaat worden. Gewapend met onze snorkelset het water in geweest. We werden nog even gewaarschuwd om niets aan te raken en alles in de zee te laten. Jammer had graag wat koraal in de koffer gedaan. (Kan ik meteen hier langer blijven).Verder was het snorkelen wel oké, de beloofde zeeschildpadden en groepen vissen bleven helaas uit.

Zaterdag 29 juni
Ken je de grap van de twee duikers? Nou, die gingen niet. Hoe krijg ik het toch ook weer voor elkaar. Even een vriendenprijsje geregeld voor een scuba discover dive, om eindelijk eens een keer te gaan duiken. Wij waren er klaar voor! Even een formuliertje invullen met allerlei gegevens. De beste man vertelde dat we gewoon overal no bij moesten invullen. Ja, dat moet je wel he-le-maal gezond zijn. Vraag1: ooit geopereerd aan oren. Uhm Ja?? Maar moesten we geen nee invullen? Volgende vragen ouder dan 50, zwanger, hartaanval, ingeklapte longen, astma, Nee, nee en nog eens nee. Die man had gelijk, ik kon overal nee invullen behalve die eerste vraag. Laten we het dan toch maar navragen, nou dat hadden we beter niet kunnen doen. De mevrouw ging helemaal over de rode. Snapte niet dat plaatsen van buisjes in Nederland behoort tot de dagelijkse routine van een arts. Waar was de doktersverklaring? Nee ik kon echt niet mee, want stel je eens voor dat mijn trommelvlies zou gaan scheuren, dan zou ik niet kunnen vliegen. Wacht eens, niet kunnen vliegen, hier langer blijven? Oké dan! Aan mijn gezicht was duidelijke te zien dat ik haar niet heel serieus nam, dus deze vrouw gooide het op een andere boeg. Ze liet Mike, die onze instructeur zou zijn, mij uitleggen dat ik doof kon worden en dat zei haar baan zou kwijt raken dan. Jammer van die baan, maar doof worden was geen optie. Ik kreeg mijn geld terug, maar Auke niet. Ja Auke, had je maar een duidelijke reden moet hebben. Auke tot 10000 geteld, boze blik geschonken en uiteindelijk toch het geld terug gekregen! You go! Ja, wat doe je dan na deze flinke domper? Juist chillen op het altijd fijne baie Oriental. Na een lekkere lunch waren we het voorval al snel vergeten. In de avond nog dansjes en drankjes gedaan in Soggy Dollar. Een heus Dj contest was hier georganiseerd. Bambam muziek, podium met dj’s en overal lichtflitsen. Heb tot diep in de ochtend mee kunnen genieten van dit feestje terwijl ik een poging tot slapen deed. Achja, slapen kunnen we thuis ook.

Zondag 31 juni
Regen, regen en nog eens regen. Zo viel het geregelde boottochtje naar Anguilla in het water. Helaas, had graag met de broer van de man van de huisbazin (jaja) mee gegaan naar het eiland Anguilla. Vandaag is Mireille, vriendin van Auke aangekomen in Sint Maarten. Eerst een drankje bij Sunset, toen foto’s gemaakt van de aankomende vliegtuigen (het derde vliegtuig was pas raak) en toen op naar de aankomsthal. Vast even te sfeer proeven want het is bijna mijn tijd om naar de vertrekhal te gaan. In de middag even bijgekleurd op het oude vertrouwde simpsonbaystrandje. Goh, wat ga ik dat missen thuis. Papa, als jij nou eens een strand voor het huis gaat aanleggen?

Maandag 1 juli
De laatste volle dag dat ik hier ben. Dus nog even volop genieten. En wel op ons eigen cruiseschip, lees speedbootje. Met de zon op ons bolletje, nog even flink wat zon gepakt. Resultaat: een rode rug. Fijn zo op de laatste dag, hopelijk kan ik morgen vliegen… Als ware kapiteins hebben we, bepakt en bezakt, een dagje lekker gevaren. Nog even een poging tot snorkelen gewaagd op Cupe Coy, maar helaas. Dit was verre van een succes. Om te voorkomen dat we gelanceerd werden door de hoge golven, zijn we maar snel naar ons schip terug gegaan. Oja, papa, als je toch bezig bent met dat strand, een speedboot zou ook tof zijn! Nu klaar maken voor een dinertje met de man van de huisbazin, in het restaurant van de zus van de man van de huisbazin. Natuurlijk voor free. Ook aardig dat Auke én Mike mee mogen. Dat gaat gezellig worden! En dan voor de allerlaatste keer, slapen in mijn bedje in mijn kleine, warme kamertje mét ratten. Wauw dat ga ik echt niet missen!
Dit was het dan, mijn avontuur is bijna ten einde…

Voor nu een hele dikke virtuele knuffel vanuit Sint Maarten, morgen kan ik ze weer écht geven.

X